Tι αριστερά χρειαζόμαστε; Πολιτική εκδήλωση Δευτέρα 29-02-16 στις 7:00 μ.μ. στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20)

Συνεχίζονται οι δωρεάν ξεναγήσεις σε επιλεγμένους χώρους του Ηρακλείου από εθελοντές ξεναγούς

Η επόμενη ξενάγηση θα είναι διπλή και έχει προγραμματιστεί για το ερχόμενο Σάββατο 06 Μαρτίου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.

Συνεχίζονται οι δωρεάν ξεναγήσεις που διοργανώνει η  Αντιδημαρχία Πολιτισμού – Τουρισμού – Εθελοντισμού και οι εθελοντές Πολιτισμού, Τουρισμού  του Δήμου Ηρακλείου σε συνεργασία με εθελοντές ξεναγούς στις όμορφες γωνιές του Ηρακλείου. Οι  ξεναγήσεις  πραγματοποιούνται σε  επιλεγμένους χώρους της πόλης, προσφέροντας την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά την Ιστορική και Πολιτιστική κληρονομιά του Μεγάλου Κάστρου.

Δύο μέρες, το αργότερο, πριν από κάθε ξενάγηση οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να επικοινωνήσουν με τα τηλ. 6971628140 , (κ. Ειρήνη Φανιουδάκη) και 6947773228, (κ. Όλγα Τζαφέρη), προκειμένου να δηλώσουν την συμμετοχή τους, σε όποιες από τις παρακάτω ξεναγήσεις τους ενδιαφέρουν:

Η επόμενη ξενάγηση θα είναι διπλή και έχει προγραμματιστεί για το ερχόμενο Σάββατο 06 Μαρτίου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Το σημείο συνάντησης είναι στην είσοδο του Αρχαιολογικού Μουσείου στις 10 το πρωί η πρώτη,  ενώ η δεύτερη ξενάγηση στο ίδιο σημείο έχει ώρα συνάντησης τις 12 το μεσημέρι.

ΗΜΕΡΑ	ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ	ΧΩΡΟΣ     ΞΕΝΑΓΗΣΗΣ	ΩΡΑ                   ΣΗΜΕΙΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ	06/03/2016	ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ	ΕΙΣΟΔΟΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ    ΜΟΥΣΕΙΟΥ       10:00 -12:00  π.μ    .
ΔΙΠΛΗ ΞΕΝΑΓΗΣΗ

....δεν φύγαμε γιατί το θέλαμε....

Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ' όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες».
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε
και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα 'ναι, μα εξορία.
Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά
στα σύνορα,
προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό
σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ' ερωτήσεις
κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα
ν' απαρνιόμαστε,
χωρίς να συχωράμε τίποτ' απ' όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.
Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ' εδώ
τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ' τα στρατόπεδά τους. Εμείς
οι ίδιοι
μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε
τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας,
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα.

Μπ. Μπρεχτ

Εσύ η κιβωτός

Από Πρόβατο όχι αρνί & Ma[t]ita Colorata on 24/02/2016 NOSTIMONIMAR.GRReality Bites

Μόνος σου αγόρι μου. Κουβάλα την εποχή μας.

Σύρ’ την πίσω σου στην άσφαλτο προς ένα μέλλον που αυτή θα ντρέπεται που υπήρξε κι εσύ θα νιώθεις υπόχρεος να τη διατηρήσεις στη  μνήμη σου για να μην ξεχάσει κανείς ότι υπήρξε.

Κουβάλα αγόρι μου ένα μπουφάν για τα κρύα της νύχτας, για τα κρύα στα σκοτάδια που σου στήνουμε, να ‘χεις να το τυλιχτείς ώσπου να φτάσει το ξημέρωμα. Δεν ξέρω πόσοι θα ‘μαστε σε εκείνο το ξημέρωμα.

Εσύ ίδιος ήλιος όμως θα χαμογελάς, ίδιος ήλιος θα παίζεις σε έναν άλλο ουρανό. Αν είμαι κι εγώ, αν έχω φτάσει ως εκεί, αν έχω βρει τρόπο να σώσω την ανθρωπιά μου ως εκείνες τις μέρες, θα ψάξω να σε φιλήσω που μου ‘δωσες ένα ακόμη κουράγιο λίγο πριν τα παρατήσω.

Μόνος σου αγόρι μου. Περπάτα ετούτον τον κόσμο, γκρέμισε τους φράχτες της αθλιότητάς μας, κάνε συντρίμμια τα τείχη του τρόμου μας, λιώσε κάτω απ’ τις σόλες σου τις σάπιες πράξεις μας, τις σάπιες σκέψεις μας. Περπάτα κι άφηνε χνάρια να ακολουθήσουν τα αδέρφια σου, να ‘ρθουν από όπου γης να ενωθούν, ζωή αυτά-ζωή εσύ, μαζί σου.

Μόνος σου αγόρι μου. Είσαι η κιβωτός του 21ου αιώνα. Μέσα σου σώζεται η ανθρωπότητα. Σώσε την!

Ο ύμνος της ΕΠΟΝ : 23 Φλεβάρη '43......

(Ο ύμνος της ΕΠΟΝ γράφτηκε το '43 σε στίχους Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη και μουσική του Αλέκου Ξένου. Αργότερα μελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε αλλιώτικα σε κάθε περιοχή. Στην Αθήνα η μουσική ήταν του Φοίβου Ανωγειανάκη)


Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία

Το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά,

Πετάμε στον αγώνα, στη θυσία

Για την Ελλάδα, για τη λευτεριά.



Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα

σαν σε χορό βαδίζουν πάντα μπρός,

φλόγα, ζωή και θέληση γεμάτα

κι είναι το πέρασμά τους όλο φως.



Τα νιάτα είμαστε μεις, της γης η ελπίδα,

άλλοι του π' αντίκρυ μας θα σταθεί,

μελίσσι από τη κάθε μια πατρίδα,

κινάμε να λυτρώσουμε τη γη.



Για μια ζωή ελεύθερη κι' ωραία,

απλώνουμε της νιότης τα φτερά,

μια πλάση ονειρευτή, μια πλάση νέα

τα μπράτσα μας να χτίσουν τα γερά.

Στο φράκτη της σκλαβιάς το πέρασμά μας

μια καταλύτρα θάν' νεροσυρμή, το δίκηο,

η λευτεριά για σύνθημά μας

ποιος θα μας αντικόψει την ορμή;

Των ταπεινών τον πόνο και την θλίψη

του σκλάβου τη βαθειά την οιμωγή,

από τη γη μας θέλουμε να λείψει

για να γένει χιλιόμορφη η ζωή.
\

"ΑΘΑΝΑΣΙΑ" Χαμάμ 14 Φεβρουαρίου 2016 ερμηνεία Ανδρέα Α. Αρτέμη

Καραμπάσι: Το περίφημο φάρμακο παλιότερων εποχών

"Τζιτζιφιανός κατάγομαι και τόχω σ’ έπαινό μου, πως καραμπάσι βγάνουνε μονάχα στο χωριό μου"

Έφευγαν από το χωριό τους Τζιτζιφέ Αποκορώνου με τα πόδια και για μέρες ή και 2-3 εβδομάδες περιόδευαν στα χωριά της Κρήτης, πουλώντας το περίφημο καραμπάσι, σημαντικό φάρμακο για εκείνες τις παλιότερες εποχές. Τί ήταν το καραμπάσι; Ήταν ένα υποκίτρινο υγρό, ένα αιθέριο έλαιο, που προερχόταν από την απόσταξη φύλλων δάφνης. Ήταν γνωστό και σαν δαφνέλαιο, αλλά η παράδοση του χωριού Τζιτζιφέ Αποκορώνου, του μοναδικού  τόπου σ΄όλη την Ελλάδα, που το παρασκεύαζε, το ήθελε καραμπάσι, ονομασία τουρκικής προέλευσης. Έφευγαν, λοιπόν, με τα πόδια τα παλιότερα χρόνια οι καραμπασάδες του Τζιτζιφέ, παίρνοντας μαζί τους και μια ή το πολύ δύο οκάδες καραμπάσι.

Αποσταχτήρας που παρασκεύαζε καραμπάσι στον Τζιτζιφέ Αποκορώνου

Πήγαιναν από χωριό σε χωριό, στο Νομό Χανίων και στο Νομό Ρεθύμνου, αλλά έφταναν και μέχρι τη Μεσαρά και τα χωριά του Νομού Ηρακλείου, στο στυλ του μικροπωλητή, για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Ένας καραμπασάς εκείνης της εποχής, ο Γιάννης Καλυκάκης, όπως μπορεί να διαβάσει κανείς στο βιβλίο «Το Καραμπάσι. Μια μοναδικότητα της Ελλάδας», που συνέγραψε ο Τζιτζιφιανός γαμπρός Αλέξανδρος Χριστοδουλόπουλος και εξέδωσε το 2003 ο «Σύλλογος των εν Αττική και Απανταχού Τζιτζιφιανών», λέει:

«Παλιά πούλαγα πολύ καραμπάσι σε ανθρώπους, που είχανε χτήματα, μουλάρια, γίδια, και τάπιανε «σφαΐ» (κοιλιακοί πόνοι) και βάζανε στον ντορβά μέσα καρπό και βάζανε από πάνω καραμπάσι και το αναπνέανε τα ζώα και των επέρνα ο πόνος. Όταν καμιά φορά έσπαγε καμιά αίγα τον πόδα τζη και έκανε πληγή τση βάζανε καραμπάσι και έβγανε τη μυρουδιά και έδιωχνε τσι μύγες»

Η φωτογραφία είναι του 1980, από μια εποχή που το καραμπάσι με την πρόδο της Ιατρικής είχε χάσει πλέον την παλιά του αίγλη. Δείχνει, πάντως, ένα καραμπασά την ώρα της συναλλαγής (πώλησης) του καραμπασιού σε πελάτη

Πολύ καραμπάσι, επίσης, πουλούσε στα Ανώγεια με πελάτισσες τις τότε τρεις μαίες (μαμές-μαμήδες), που υπήρχαν εκεί. Το καραμπάσι, με την μεγάλη αντισηπτική του δύναμη χρησίμευε στην απολύμανση των χεριών των μαιών, με συνέπεια να αποφεύγεται σε μεγάλη έκταση η μάστιγα της παλαιάς εποχής, ο επιλόχειος πυρετός, που θέριζε τις γυναίκες μετά τη γέννα. 

Γενικότερα οι μαίες της εποχής ήταν οι καλύτερες πελάτισσες για όλους τους καραμπασάδες του Τζιτζιφέ, τόσον όσον αφορά την απολύμανση των χεριών τους, όσο και την απολύμανση του ομφάλιου λώρου μετά την κοπή. Επίσης μεγάλες ποσότητες πωλούνταν στο Σπήλι, στο Αμάρι και στη Μεσαρά, τόπο μεγάλης παραγωγής δημητριακών, όπου το καραμπάσι είχε χρήση «ιατρική», όσο και απωθητική των εντόμων από την παραγωγή σιτηρών.

Πώς παρασκεύαζαν οι καραμπασάδες του Τζιτζιφέ το καραμπάσι;  Γεμίζανε το καζάνι, ( ήταν όπως το ρακοκάζανο), με νερό και δαφνόφυλλα, που συνέλεγαν από τις εν αφθονία δάφνες του χωριού, κι άναβαν τη φωτιά. Με το βρασμό δημιουργούνται υδρατμοί, οι οποίοι περιέχουν αιθέριο έλαιο και διάφορα άλλα άχρηστα συστατικά.

Οι υδρατμοί αυτοί οδηγούνται στον ειδικό σωλήνα (λουλά), που περνά μέσα από μια γούρνα γεμάτη νερό και ψύχονται με συνέπεια να υγροποιούνται… Στην άκρη της σωλήνας ήταν το λαΐνι,όπου έπεφτε το συμπύκνωμα από αιθέριο έλαιο, νερό και διάφορα άλλα άχρηστα υλικά. Λόγω διαφοράς ειδικού βάρους το αιθέριο έλαιο (καραμπάσι) επέπλεε στην κορυφή του λαϊνιού κι έτσι το συνέλεγαν και το συσκεύαζαν αυτούσιο. Σημειώνεται,ότι για να έφτιαχνε κανείς 150 γραμμάρια καραμπάσι, έπρεπε επί 4 ώρες να βράσει 5 μεγάλα δεμάτια δαφνόφυλλα με μια ποσότητα νερού περίπου 70 κιλών.

Ευχαριστώ τον φίλο μου Ν. Τζινευράκη που το βρήκε και το δημοσίευσε.

ΤΑ ΕΝΕΤΙΚΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Α. Ροδινός, ο λυράρης θρύλος που έδινε όλα τα λεφτά του στους φτωχούς

- Πέθανε σαν σήμερα στα 22 του από "χτικιό" και στην κηδεία του το πλήθος ήταν μεγαλύτερο απ' του Βενιζέλου! (φωτο- βίντεο)

CANDIANEWS

 Τα συναπαντήματά τους είναι με μια μέρα διαφορά. Χθες συμπληρώθηκαν 36 χρόνια από τον θάνατο του Ψαρονίκου . Σήμερα συμπληρώνονται 82 χρόνια από τον θάνατο ενός άλλου θρύλου της κρητικής μουσικής που προηγήθηκε πολλά χρόνια του Νίκου Ξυλούρη. Ήταν ο Ρεθεμνιώτης Ανδρέας Ροδινός, ο απίστευτος λυράρης που έζησε μόλις 22 χρόνια (1912-1934) αλλά πρόλαβε να περάσει στο πεδίο του θρύλου. Ήταν μάλλον ο πρώτος λυράρης που ηχογράφησε δίσκο, αλλά δεν είχε το χρόνο να αφήσει πολλές δημιουργίες. Μόλις 4 ηχογραφημένα τραγούδια. Μάλιστα στο στούντιο μπήκε ενώ ήταν ήδη χτυπημένος από το "χτικιό".

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του είναι όλα τα λεφτά που κέρδιζε στα γλέντια τα έδινε στους φτωχούς!

Τη μέρα της κηδείας του πένθησε όλη η Κρήτη, ενώ στο Ρέθυμνο τα μαγαζιά έκλεισαν. Λέγεται ότι στην κηδεία του το πλήθος ήταν μεγαλύτερο κι απ' αυτός της κηδείας του Βενιζέλου, που έγινε 2 χρόνια αργότερα. Ο Ροδινός πέθανε και θάφτηκε αγκαλιά με τις 2 λύρες του.

Δείτε το βίντεο με ένα μικρό αφιέρωμα κι ακούστε τις αγγελικές μελωδίες του

 Διαβάστε ένα μικρό αφιέρωμα που είχε γίνει από την kritikiparadosi.gr

Ανδρέας Ροδινός – Ο πρώτος λυράρης της Κρητικής δισκογραφίας και όχι μόνο…

Το όνομά του και μόνο προκαλεί ρίγη θαυμασμού και συγκίνησης σε όποιον το ακούει ή το βλέπει κάπου γραμμένο. Ο λόγος για τον Ρεθεμιώτη πρόωρα χαμένο, λυράρη Ανδρέα Ροδινό. Γεννημένος το 1912 στο Ρέθυμνο με καταγωγή από το χωριό Ατσιπόπουλο (από την πλευρά του πατέρα του) και από τα Φραντζεσκιανά Μετόχια (από την πλευρά της μητέρας του), ο Ανδρέας Ροδινός είναι ο καλλιτέχνης που κατάφερε μέσα σε είκοσι δυο μόλις χρόνια ζωής να γραφτεί το όνομά του για πάντα στο πάνθεον της Κρητικής Μουσικής Παράδοσης. Δάσκαλοι του Ροδινού υπήρξαν από το 1925 και μετά ο Νικήστρατος και ο Πισκόπης, δύο καλλιτέχνες που δεν κατάφεραν να ηχογραφήσουν ποτέ κάποιο έργο αλλά ήταν πολύ αξιόλογοι και φημισμένοι για την εποχή τους.
Πρώτος λαουτιέρης του Ανδρέα Ροδινού υπήρξε ο καλλίφωνος και εξαιρετικός οργανοπαίχτης Σταύρος Ψύλλος με καταγωγή από το χωριό Επισκοπή Ρεθύμνης. Στην συνέχεια ο Ροδινός συνεργάστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του με τον Ιωάννη Μπερνιδάκη (Μπαξεβάνη). Ο Ροδινός και ο Μπαξεβάνης η ανεπανάληπτη αυτή ζυγιά, περιόδευσε στα περισσότερα μέρη της Κρήτης και πρόσφερε ανεπανάληπτα γλέντια. Πρέπει να αναφέρουμε επίσης ότι στους δύο μοναδικούς δίσκους 78 στροφών που έχουν διασωθεί και περιέχουν διασκευές γνωστών Χανιώτικων Συρτών και μιας σειράς Κοντυλιών της Ανατολικής Κρήτης ο λαουτιέρης που συνόδευσε σεμνά και ταπεινά τον Ροδινό ήταν ο Μπαξεβάνης.

Ο Ροδινός κι ο Μπαξεβάνης σε εκδήλωση το 1929 (συλλογή Γιάννη Τζανή- από anopolis72000.blogspot.gr)

Το φιλανθρωπικό έργο του Ανδρέα Ροδινού είναι επίσης αξιοθαύμαστο. Ποιος καλλιτέχνης έδινε όλα τα χρήματα που κέρδιζε από τα γλέντια του στους φτωχούς και την εκκλησία; Μόνο ο Ροδινός! Το γεγονός αυτό σίγουρα κατατάσει τον Ροδινό σε μια κατηγορία καλλιτέχνη αξεπέραστου, μοναδικού, ανεπανάληπτου.

Το 1928 ο Χαρίλαος Πιπεράκης γνωστός Χανιώτης λυράρης που ζούσε και δρούσε στην μακρινή Αμερική επί σειρά ετών, επισκέφθηκε τον Ροδινό στο Ρέθυμνο και μάλιστα σε κοινή τους εμφάνιση στην οποία συμμετείχε και ο επίσης φημισμένος λυράρης Γιώργος Καντέρης (Καντερογιώργης) που έλαβε χώρα στην προκυμαία του Ρεθύμνου, ο Ροδινός διέπρεψε και αποθεώθηκε από το πολυπληθές κοινό παίρνοντας ταυτόχρονα και την «ευλογία» των δυο καταξιωμένων αυτών μουσικών.

Ο Ροδινός αμέσως μετά, αρνήθηκε την πρόταση του Χαρίλαου να τον ακολουθήσει στην Αμερική και έτσι μη έχοντας πλέον άλλες υποχρεώσεις αφού είχε τελειώσει το εξατάξιο Γυμνάσιο με επιτυχία, συνέχισε να προσφέρει στην μουσική μας πάντα σε συνεργασία με τον αχώριστο φίλο και λαουτιέρη του τον Γιάννη Μπερνιδάκη (Μπαξεβάνη). Το 1933 σε ηλικία είκοσι ενός ετών ο Ροδινός κατετάγη στον στρατό για να υπηρετήσει την πατρίδα. Μια πλευρίτιδα που πέρασε κατά την διάρκεια της θητείας του τον καθήλωσε για έξι μήνες στο νοσοκομείο. Μόλις παρουσίασε εμφανή βελτίωση η υγεία του σε συνδυασμό με την προτροπή αρκετών φίλων και συνεργατών του μπήκε στην διαδικασία ηχογράφησης δύο δίσκων 78 στροφών. Τα οργανικά κομμάτια που περιέχουν οι δίσκοι αυτοί που διέσωσε ο αδερφός του Μπαξεβάνη είναι τα ακόλουθα: «Ρεθυμνιώτικος Συρτός», «Αποκορωνιώτικος Συρτός», «Κισσαμνιώτικος Συρτός», «Ρεθυμνιώτικα Πεντοζάλια».
Οι δίσκοι αυτοί αναφέρουν στις ετικέτες τους κάτω από τους τίτλους των τραγουδιών ότι είναι διασκευή Ανδρεά Ροδινού τα κομμάτια που περιέχουν κάτι που δείχνει το σθένος του ανθρώπου αυτού που για όσους δεν κατάλαβαν με την αναφορά αυτή αποποιείται της πατρότητας των μελωδιών που ηχογράφησε κάτι που ελάχιστοι λυράρηδες έχουν κάνει από τότε μέχρι σήμερα για πολλές από τις μελωδίες που έχουν ηχογραφήσει αλλά δεν έχουν συνθέσει οι ίδιοι. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Μπαξεβάνης παρότι ήταν καλλίφωνος επέλεξε συνειδητά να μην τραγουδήσει στους δίσκους αυτούς μιας και γνώριζε ότι ο αδερφικός του φίλος δεν έχει πολλούς μήνες ζωής ακόμα και έτσι οι μελωδίες τις λύρας του έμειναν αναλλοίωτες στο πέρασμα των χρόνων. Μετά την ηχογράφηση των δυο δίσκων κατά την διάρκεια της οποίας ο Ροδινός είχε ακόμη και σαράντα πυρετό, κρίθηκε σκόπιμο να μεταφερθεί ο αξεπέραστος αυτός καλλιτέχνης στο οροπέδιο Νίππους για να αναρρώσει.
Κατά την διάρκεια παραμονής τους στο οροπέδιο αυτό πολλοί φίλοι και θαυμαστές του τον επισκέφθηκαν και του παρείχαν ό,τι μπορούσαν προκειμένου να γίνει καλά και να επανέλθει στην ενεργό δράση. Το διάστημα παραμονής του στο οροπέδιο Νίππους ήταν δέκα ημέρες.

Δυστυχώς ο χάρος δεν έκανε το χατήρι σε κανέναν από όλους αυτούς που προσεύχονταν μέρα νύχτα για να αναρρώσει ο Ανδρέας Ροδινός και έτσι στις 9 Φεβρουαρίου του 1934 ολόκληρη η Κρήτη θρήνησε τον χαμό του καλλιτέχνη που πέθανε αγκαλιά με τις δυο του λύρες. Ημέρα εθνικού πένθους για την Κρήτη η μέρα της κηδείας του μιας και έκλεισαν όλα τα μαγαζιά και αρκετά αγοραία αυτοκίνητα ακολούθησαν άδεια εις ένδειξη πένθους την σωρό του λεβέντη λυράρη που σε ηλικία είκοσι δυο ετών ταξίδεψε για την χώρα των αγγέλων.

Η διαπίστωση πολλών ότι ο κόσμος στην κηδεία του Ροδινού ήταν περισσότερος από αυτή του Βενιζέλου δείχνει ίσως με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο την αγάπη και τον σεβασμό που είχε ο καλλιτέχνης αυτός κάτι που αναμφισβήτητα είναι αξεπέραστο για την ηλικία του και τον χρόνο δράσης του στα Πολιτιστικά δρώμενα του νησιού…

Κλείνοντας το αφιέρωμά μας στον Ανδρέα Ροδινό οφείλουμε να διευκρινίσουμε τον τίτλο που επιλέξαμε και όπως ήδη έχετε δει είναι ο παρακάτω: Ανδρέας Ροδινός – «Ο πρώτος λυράρης της Κρητικής δισκογραφίας και όχι μόνο…». Η βάση της Κρητικής Μουσικής είναι ο Ανδρέας Ροδινός.

Δεν νοείται καλλιτέχνης του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος που να μην αποδίδει την σειρά συρτών που ηχογράφησε ο Ροδινός ή να μην έχει ακούσει για τον καλλιτέχνη και άνθρωπο αυτό από παλιότερους μερακλήδες ή από τον δάσκαλό του. Ίσως το καλύτερο παράδειγμα για να περιγράψει κανείς το μεγαλείο της Κρητικής Μουσικής είναι η φιγούρα του Ανδρέα Ροδινού.

Από το οπλοστάσιο της Φύσης : Τίλιο

Tilia tomentosa (φλαμουριά), Οικογένεια Tiliaceae

Είναι γνωστό και με τα ονόματα τίλια, φλαμουριά, φιλούρα, λίπα, φλουριά. Είναι γνωστό από την αρχαιότητα (αναφέρεται από τον Θεόφραστο). Είναι φυτό αρωματικό, φαρμακευτικό και μελλισοτροφικό.

Το τσάι του θεωρείται αντιβηχικό, μαλακτικό, ευστόμαχο, σπασμολυτικό, αντιδιαρροϊκό, διουρητικό, αντιπαχυντικό και εφυδρωτικό.

Τα άνθη της Tilia cordata αποτελούν παραδοσιακό φαρμακευτικό προϊόν φυτικής προέλευσης για:

(α) την ανακούφιση των συμπτωμάτων του κοινού κρυολογήματος και

(β) την ανακούφιση των ήπιων συμπτωμάτων του ψυχικού στρες.

Αντενδείξεις:

Υπερευαισθησία στα δραστικά συστατικά.

Προειδοποιήσεις:

Η χρήση δεν συνιστάται σε παιδιά ηλικίας κάτω των 4 ετών για την ανακούφιση των συμπτωμάτων του κοινού κρυολογήματος και κάτω των 12 ετών για την ανακούφιση των ήπιων συμπτωμάτων του ψυχικού στρες, λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων.

Εάν παρουσιάζεται δύσπνοια, πυρετός ή πυώδη πτύελα κατά τη διάρκεια της χρήσης του φαρμακευτικού προϊόντος, θα πρέπει να ζητείται η γνώμη γιατρού ή άλλου αναγνωρισμένου επαγγελματία του τομέα της υγείας.

Προφυλάξεις:

Ασφάλεια κατά τη διάρκεια της κύησης και της γαλουχίας δεν έχει τεκμηριωθεί. Ελλείψει επαρκών στοιχείων, η χρήση κατά τη διάρκεια της κύησης και της γαλουχίας δεν συνιστάται.

Καλή Κυριακή σε όλους...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

                                     

                                         ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Εμείς οι παλιές μαθήτριες του Β' Γυμνασίου Θηλέων Ηρακλείου, που αποφοιτήσαμε το 1975 ,

λέμε να ανταμώσουμε ξανά την Δευτέρα 8 του Φλεβάρη να θυμηθούμε τα παλιά, μαζί με τις καθηγήτριες και τους καθηγητές μας.

Η συνάντηση θα γίνει στο “casa STREAT” , στην Αλικαρνασσό,

Λ. Καζαντζίδη και Καπαζουρνά 3, στις 8.30 το βράδυ.

Προσκαλούμε όλες τις παλιές συμμαθήτριες, τις καθηγήτριες και τους καθηγητές μας να παρευρεθούν και να θυμηθούμε όλοι μαζί , τα όμορφα χρόνια μας..

Όσες, όσοι ενδιαφέρονται, μπορούν να επικοινωνήσουν με τα τηλέφωνα :

6976 6632939 και 6949 725003

Μια πολύ αξιόλογη έκδοση για το Τυμπάκι

Τυμπάκι, παρελθόν και παρόν- Παρουσιάστηκε το βιβλίο- μελέτη του Εμμ. Χαλκιαδάκη

CANDIANEWS ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ, Π

Η παρουσίαση του βιβλίου του ιστορικού, καθηγητή και συγγραφέα Εμμανουήλ Χαλκιαδάκη με τίτλο "Τυμπάκι Ηρακλείου Κρήτης-Από τους απελευθερωτικούς αγώνες και τη ναζιστική ισοπέδωση στην ανοικοδόμηση και την ανάπτυξη", πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ στην αίθουσα της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου.

Το βιβλίο παρουσίασε ο επίκουρος καθηγητής Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης,  Κωνσταντίνος Μουστάκας, ενώ μίλησαν, ο Κρητικός ζωγράφος,  Αριστόδημος Παπαδάκης, που επιμελήθηκε εικαστικά το βιβλίο και ο συγγραφέας Εμμανουήλ Χαλκιαδάκης.

Η έκδοση πραγματοποιήθηκε χάρη στην αρωγή του διευθύνοντος συμβούλου των Μινωικών Γραμμών, Αντώνη Μανιαδάκη.

Την εκδήλωση έντυσε μουσικά η Μουσικοχορευτική Ομάδα «Οχτώ» υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια του Μιχαήλ Μαρακομιχελάκη.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν, ο περιφερειάρχης Κρήτης, Σταύρος Αρναουτάκης, ο αντιπεριφερειάρχης, Ευριπίδης Κουκιαδάκης, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο διευθύνων σύμβουλος των Μινωικών Γραμμών, Αντώνης Μανιαδάκης, και πλήθος κόσμου.

Όπως αναφέρει ο συγγραφέας, “η εργασία αυτή δεν στοχεύει στο να πλέξει το εγκώμιο Ιστορίας μίας συγκεκριμένης περιοχής. Κάτι τέτοιο απέχει μακράν από τους στόχους του συγγραφέα και την ίδια την έννοια της ιστορικής συγγραφής. Σκοπός της είναι να εξετάσει αυτή την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα περίπτωση της Ιστορίας της κωμοπόλεως του Τυμπακίου, να συμπληρώσει την υπάρχουσα βιβλιογραφία και να συνδέσει την Ιστορία της κωμοπόλεως με την ευρύτερη Ελληνική Ιστορία και την αέναη προσπάθεια των κατοίκων αυτού του τόπου για επιβίωση, μέσα από τις δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν στις διάφορες φάσεις της Ιστορίας. Το γεγονός ότι ο γράφων δεν κατάγεται από το Τυμπάκι ή την ευρύτερη περιοχή του, επέτρεψε την εξέταση της περίπτωσης αυτής αποστασιοποιημένα, μακριά από τυχόν συγγενικές ή φιλικές σχέσεις που ενδεχομένως να επηρέαζαν, σε κάποιο βαθμό, τη διαμόρφωση αυτής της εργασίας”.

Για τη συγγραφή της μελέτης ο συγγραφέας ερεύνησε ελληνικά, δημόσια και ιδιωτικά αρχεία και βρετανικές, αμερικανικές και γερμανικές αρχειακές συλλογές. Παράλληλα, πολύ χρήσιμα αποδείχτηκαν τα βιβλία του πρώην προέδρου της κοινότητας Τυμπακίου Αλκιβιάδη Σταυριανάκη με τίτλο “Τυμπάκι: αναμνήσεις και βιώματα από μία δύσκολη εποχή”, και της Αριάδνης Τσαγκαράκη - Ταβερναράκη, με τίτλο “Τυμπάκι”. Επίσης, το έργο του σμήναρχου ε.α. Γεώργιου Ορφανάκη “Ιστορία τον αεροδρομίου Τυμπακίου”. Τέλος, οι συνεντεύξεις - μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η έρευνα στον τοπικό κυρίως τύπο αλλά και αυτοτελείς δημοσιεύσεις και δημοσιευμένα άρθρα σε περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων και συλλογικούς τόμους αποδείχτηκαν απαραίτητα για την ολοκλήρωση της συγγραφής αυτής της εργασίας.