ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΡΙΑΣ ΔΙΑΚΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΚΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ . ΗΡΑΚΛΕΙΟ 13-12-2014

Η σημερινή μας περιφερειακή συνδιάσκεψη, που εντάσσεται στον προγραμματισμένο κύκλο των περιφερειακών συσκέψεων του κόμματος, διεξάγεται σε μια κρίσιμη περίοδο για την χώρα. Η εθελόδουλη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου καταρρέει κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος αλλά και από το βάρος των δικών της πολιτικών επιλογών.

Επιλογών που με συνέπεια υλοποιεί τα τελευταία 2, 5 χρόνια οδηγώντας την χώρα και τον λαό ακόμα πιο βαθιά στο σπιράλ της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ύφεσης.

Τα σενάρια της εξόδου από το μνημόνιο, της ανάκαμψης της οικονομίας, το περίφημο success story σ/φισσες και σ/φοι,φίλες και φίλοι δεν τους βγήκαν. Αντίθετα η αποανάπτυξη και η αποέπενδυση είναι μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής που υπομένουμε τα τελευταία πέντε χρόνια.

1,5 εκατομμύριο άνεργοι και 6,3 εκατομμύρια άνθρωποι στα όρια της φτώχειας είναι το δραματικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής. Η ανθρωπιστική κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία δεν αποτελεί ένα σχήμα λόγου που χρησιμοποιούμε από την πλευρά της ριζοσπαστικής αριστεράς για να περιγράψουμε τη σημερινή κατάσταση, δυστυχώς αποτυπώνει τη ζοφερή πραγματικότητα. Όμως οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις μέσα στις γιορτές είναι η χαραμάδα που μπορεί να μας επιτρέψει με τη συγκροτημένη δουλειά μας να ανασχέσουμε την ανθρωπιστική κρίση να μπούμε με μια κυβέρνηση με κορμό τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ σ’ ένα νέο κεφάλαιο ελπίδας και επίλυσης σταδιακά όλων εκείνων των προβλημάτων που σώρευσαν στην πλάτη του κόσμου της εργασίας, των μικρομεσαίων, των αγροτών, των συνταξιούχων, των νέων που «δραπετεύουν» από την χώρα σε αναζήτηση καλύτερης τύχης, οι νεοφιλελεύθερες επιλογές των κυβερνώντων.

Δεν θέλω να επεκταθώ σήμερα σε όλες τις πτυχές της κρίσης που κατάντησαν τον τόπο αποικία χρέους και προτεκτοράτο ενός ιερατείου των Βρυξελλών, που με ιστορικούς όρους βρήκε στη χώρα τη δυνατότητα εξαιτίας της «συμμαχίας των προθύμων» να υλοποιήσει το πείραμα του αποπληθωρισμού και της εσωτερικής υποτίμησης με τις γνωστές σε όλους μας συνέπειες.

Σήμερα , θέλω με δυο λόγια μόνο, να σταθώ στο μύθευμα της ανάπτυξης στην Κρήτη και των επενδύσεων με όχημα το ΤΑΙΠΕΔ. Νομίζω πως όλοι μας θυμόμαστε τον αρχικό μεγαλεπήβολο σχεδιασμό για το ξεπούλημα όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. 50 δις. ευρώ θα προέκυπταν από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, και κατ΄αυτό τον τρόπο θα απομειωνόταν σημαντικά το δημόσιο χρέος. Τελικά ακόμα και οι τροικανοί κατάλαβαν ότι αυτά είναι μεγέθη που δεν ανταποκρίνονταν σε καμία πραγματικότητα και σταδιακά ο πήχης άρχισε να κατεβαίνει. Αποτέλεσμα αυτής της δυστοκίας ήταν από την ίδρυση του ΤΑΙΠΕΔ να έχουν προλάβει να αλλάξουν κιόλας πέντε προέδρους με διάφορες δικαιολογίες. Υποτίθεται λοιπόν ότι το ΤΑΙΠΕΔ θα ήταν το δυναμικό εκείνο όχημα που χωρίς τις αγκυλώσεις του Δημόσιου λογιστικού θα «έτρεχε» ένα ευρύτατο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, που τι θα έκανε φίλες και φίλοι; Δανείζομαι τα λόγια του κ. Σαμαρά: «από το red tape που συναντούσαν οι επενδυτές στο παρελθόν, εμείς στρώνουμε red carpet».

Θα προσπαθήσω σύντομα για λόγους χρόνου να δώσω μια εικόνα για το κόκκινο χαλί που στρώνεται στους υποψήφιους επενδυτές για την Κρήτη. Με τα τελευταία ΦΕΚ περνούν στο ΤΑΙΠΕΔ 168 παραθαλάσσια «οικόπεδα» συνολικής έκτασης περίπου 77.000 στρεμμάτων εκ των οποίων τα 43.000 είναι στη νησιωτική Ελλάδα. Ανάμεσα σ’ αυτά βρίσκεται και η έκταση των 1.000 στρεμμάτων στΙς Γούρνες, που δεν θα ήμουν υπερβολική νομίζω αν την χαρακτήριζα το Ελληνικό της Κρήτης. Μάλιστα η καταληκτική προθεσμία υποβολής ενδιαφέροντος έληγε στις 28 Νοεμβρίου και πήρε μια μικρή παράταση για τις 15 Δεκεμβρίου. Αξίζει να θυμηθούμε ότι στην προς εκποίηση έκταση υπάρχουν ακίνητα που έχουν παραχωρηθεί στον Δ. Χερσονήσου και σε άλλους φορείς, αλλά τι σημασία έχει αυτό μπροστά στο κόκκινο χαλί της ανέγερσης θηριωδών εμπορικών κέντρων τύπου Mall ή συγκροτημάτων παραθεριστικών κατοικιών και ξενοδοχειακών μονάδων σύμφωνα με ένα πρότυπο ανάπτυξης άλλων δεκαετιών που ήδη το απορρίπτουν σε χώρες όπου υλοποιήθηκε, όπως η Ισπανία, για λόγους περιβαλλοντικούς αλλά και καθαρά αναπτυξιακούς.

Το αεροδρόμιο των Χανίων είναι άλλο ένα παράδειγμα της εγκληματικής πολιτικής της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Εδώ δεν εκποιήθηκε ένα ζημιογόνο κομμάτι του ελληνικού Δημοσίου, ούτε μια σχολάζουσα και αναξιοποίητη έκταση. Το αεροδρόμιο Χανίων είχε μέσο ετήσιο κέρδος – το τονίζω – 10 εκατομμύρια ευρώ και παρόλαυτα δόθηκε για αξιοποίηση για περίοδο 40 ετών. Επιπλέον οι αγοραστές παίρνουν και ένα «μικρό» δωράκι της τάξης των 130 εκ. ευρώ καθώς για το συγκεκριμένο αεροδρόμιο υλοποιείται έργο ΕΣΠΑ για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό των δομών του.

Εδώ στο Ηράκλειο επίσης μεταβιβάσθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ το ΞΕΝΙΑ ΚΑΡΤΕΡΟΥ εκτάσεως 315,592 τ.μ. με όλα τα συστατικά, παραρτήματα και παρακολουθήματά του συμπεριλαμβανομένων των λουτρικών εγκαταστάσεων, και του ξενοδοχειακού συγκροτήματος ΞΕΝΙΑ ΜΟΤΕΛ.

Ίδια εικόνα υπάρχει και στους υπόλοιπους νομούς της Κρήτης. Στο Ρέθυμνο στα Χανιά και στο Λασίθι περίπου 70.000 τ.μ. δημόσιων εκτάσεων και ακινήτων έχουν αμετάκλητα παραχωρηθεί για δήθεν αξιοποίηση.

Έρχομαι τώρα στο προκείμενο. Αυτή η ακατάσχετη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, το ξεπούλημα των καλύτερων κομματιών της πατρίδας μας αλλά και δομών που πρέπει να βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο, υπάρχει δυνατότητα να ανακοπεί; Νομίζω πως ναι. Η ιστορική εμπειρία αυτό μας δείχνει. Θυμίζω ότι τα κινήματα και οι πολίτες, όπου σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι δικές μας δυνάμεις, εμπόδισαν το ξεπούλημα των δημόσιων εταιρειών ύδρευσης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οι κινητοποιήσεις σε άλλες περιοχές έχουν παγώσει τα σχέδια για μαζικές εκποιήσεις περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Όμως υπάρχει και κάτι ακόμα. Γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά ότι όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί που γίνονται ερήμην των τοπικών κοινωνιών, οδηγούν σε αναπτυξιακό, οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό ολόκληρες περιοχές. Δημιουργούν τουριστικά κουφάρια ή στην καλύτερη περίπτωση περίκλειστα γκέτο πλουσίων τουριστών, όπως υπαινίχθηκα προηγουμένως με το παράδειγμα της Ισπανίας.

Η ιδιωτική χωροταξία – ειδικά για τις παραθαλάσσιες περιοχές – και η πολεοδόμηση υπεράνω κάθε πολεοδομικού σχεδιασμού, η ένταξη προστατευόμενων περιοχών ΝΑΤURA, η εκποίηση εκτάσεων προστατευομένων από την αρχαιολογική νομοθεσία, η εκποίηση δηλαδή της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας στο όνομα του «κόκκινου χαλιού» της ανάπτυξης που ονειρεύονται οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, είναι μερικές μόνο από τις μαύρες πτυχές της ιστορίας του ΤΑΙΠΕΔ.

Η εγκληματική πολιτική της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας για να απομειωθεί τάχα το δημόσιο χρέος πρέπει να σταματήσει. Είναι μια εμβληματική μάχη που ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την κοινωνία και τα κινήματα έδωσε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Γιατί είναι κοινή μας δέσμευση ότι πρωταρχικός μας στόχος δεν είναι η βιωσιμότητα του χρέους αλλά η βιωσιμότητα της κοινωνίας. Γνωρίζουμε ότι ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας προσβλέπει σε εμάς ως δύναμη πολιτικής αναγέννησης που εκφράζει πολιτικά και προγραμματικά τους μεγάλους αγώνες για δημοκρατία, κοινωνική αλλαγή και εθνική ανεξαρτησία. Είναι στο χέρι μας να μην διαψεύσουμε αυτές τις προσδοκίες.