Ζούμε μια γενική παρακμή. Αυτό είναι συμπέρασμα. Ας το αναλογιστούμε όσοι ενδιαφερόμαστε, όσοι επιμένουμε να αντιστεκόμαστε, στο ποτάμι του εξευτελισμού και της απαξίωσης, που μας οδηγούν οι εξελίξεις και οι αχόρταγες επιθυμίες εταίρων, ανθελλήνων ,αδιαφόρων και προθύμων θυσιαστών λαών και πολιτισμών, στο όνομα του κέρδους....Όλους αυτούς, δεν τους εμποδίζει ούτε νόμος ούτε άνθρωποι.Να είμαστε εμείς αυτοί που θα σταθούμε εμπόδιο και τοίχος στα υποκινούμενα σχέδια τους και τους φτηνούς προσωπικούς και οικονομικούς στόχους τους...Όχι μόνο να τα διαπιστώνουμε...Είναι ευθύνη όλων μας...
heinzrichter.jpg
Χάιντς Ρίχτερ
Συνεχίζει τις προσπάθειες αναθεώρησης της Ιστορίας ο Γερμανός καθηγητής Χάιντς Ρίχτερ, ο οποίος προσπαθεί να πείσει τη διεθνή κοινή γνώμη ότι δεν χρωστάει η Γερμανία πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα στη Γερμανία.
Τους συγκεκριμένους ισχυρισμούς μέχρι πρότινος περιέφερε με προβληματικά επιστημονικά επιχειρήματα εντός της Γερμανίας, αλλά πλέον βρίσκει χώρο και στον ελληνικό Τύπο και μάλιστα χωρίς αντίλογο.
Η ολοσέλιδη συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» συνοδεύτηκε με τους εύγλωττους τίτλους «Οι γερμανικές αποζημιώσεις πληρώθηκαν και “φαγώθηκαν”»και «Κατοχικό δάνειο, η Ελλάδα χρωστάει στη Γερμανία και όχι το αντίστροφο».
Στη συνέντευξη ο Ρίχτερ παραδέχεται για πρώτη φορά τη συνεργασία του με το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, θέμα για το οποίο έχει ασκηθεί έντονη κριτική στη γερμανική Βουλή από το Die Linke, το οποίο ζήτησε διευκρινίσεις για τη «συνεργασία» αυτή ερωτώντας τον Σόιμπλε ευθέως αν ασπάζεται τις απόψεις του αμφιλεγόμενου καθηγητή.
Διαλέξεις...
Ετσι, βρέθηκε σε μια αίθουσα του υπουργείου Οικονομικών με περίπου πενήντα στενούς συνεργάτες του Σόιμπλε που συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα.
«Τους μίλησα για τρεις ώρες αλλά άφηνα και χρόνο για ερωτήσεις, και είχαν πολλές. [...] Προσπαθούσα να τους δώσω να καταλάβουν τη σύνθετη “ελληνική” έννοια του “πελατειακού”. Στη Γερμανία π.χ. έχουμε πελατειακές σχέσεις μεταξύ κομμάτων και μικρών ομάδων συγκεκριμένων συμφερόντων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουμε σύστημα που είναι βασισμένο στα ρουσφέτια, όπως συμβαίνει ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα».
Οπως αποκαλύπτει ο ίδιος, στη συνάντηση συζήτησαν και άλλα «φλέγοντα» θέματα για την Ελλάδα, όπως οι γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, ενώ, όπως λέει, πιστεύει ότι θα τον ξανακαλέσουν.
Μεταξύ άλλων, ο Ρίχτερ αμφισβητεί την ύπαρξη του κατοχικού δανείου από την Ελλάδα στη Γερμανία, ενώ ισχυρίζεται πως κατά την περίοδο της Κατοχής η χώρα μας εφοδιάστηκε από τη Γερμανία με σημαντικές ποσότητες τροφίμων και εμπορευμάτων αλλά και με χρυσό, που χρησιμοποιήθηκε για τη σταθεροποίηση της ισοτιμίας της δραχμής.
Το αποτέλεσμα κατά τον ίδιο είναι σήμερα να οφείλει η Ελλάδα σημαντικά ποσά στη Γερμανία για τη βοήθεια εκείνη και όχι το αντίστροφο.
Τους ισχυρισμούς του Ρίχτερ έχουν αντικρούσει με στέρεα στοιχεία οι Γερμανοί καθηγητές ιστορίας Χάγκεν Φλάισερ, Καρλ Χάιντς Ροτ και Κριστόφ Σμινκ-Γκουστάβους, με επιστημονικό άρθρο τους που δημοσίευσε η «Εφ.Συν.» το Σαββατοκύριακο 14-15 Μαΐου.
Σε ό,τι αφορά την Κρήτη ο καθηγητής επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, έχοντας στη φαρέτρα του μια νίκη σε επικοινωνιακό επίπεδο, μετά την αθώωσή του από το δικαστήριο του Ρεθύμνου.
Η δίκη-παρωδία έγινε με βάση το άρθρο 2 του αντιρατσιστικού νόμου και αφορούσε το βιβλίο του για τη Μάχη της Κρήτης και συγκεκριμένα τους ισχυρισμούς του για «βαρβαρότητα» των Κρητικών έναντι των «ιπποτικών» Γερμανών αλεξιπτωτιστών που εισέβαλαν στο νησί.
Μάλιστα ο Ρίχτερ απέδιδε στην αντίσταση των Κρητικών τη σκλήρυνση της στάσης των Γερμανών συνολικά στον πόλεμο, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα σκληρά αντίποινα εις βάρος του άμαχου πληθυσμού.
Παρά την ευκολία με την οποία θα μπορούσαν να αντικρουστούν οι ισχυρισμοί αυτοί, διάφοροι παραστρατιωτικοί και πολιτικοί κύκλοι στο νησί μεθόδευσαν την παραπομπή του Ρίχτερ σε δίκη.
Το μόνο που πέτυχαν ήταν να στρέψουν εναντίον τους τα βέλη της επιστημονικής κοινότητας, η οποία μίλησε δικαίως για προσβολή της ελευθερίας της επιστημονικής έκφρασης (έστω και αν είναι παντελώς λάθος τα συμπεράσματά της).
Τελικά ο Ρίχτερ αθωώθηκε και σήμερα κουνάει το δάχτυλο στους Κρητικούς. Ερωτώμενος αν μετανιώνει για κάτι από τα γραφόμενά του απαντά: «Οχι. Και δεν θα είχα θέμα να το πω. Πολλές φορές στο παρελθόν έχω κάνει διορθώσεις, έχω ζητήσει συγγνώμη. Οι Κρητικοί όμως είναι φανατικοί, είναι διαφορετική... ράτσα».
Χαίρεται μάλιστα για τα αποτελέσματα της δημοσιότητας που δόθηκε στο βιβλίο του, λέγοντας πως λόγω της δίκης «το βιβλίο πάει καλά. Είναι η πρώτη φορά που έχω κέρδος και δεν βγάζω απλώς όσα έχω ξοδέψει για την έρευνά μου».
Λίγες μέρες πριν από την 75η επέτειο της μάχης της Κρήτης, ο Ρίχτερ λέει ξανά πως οι γερμανικές θηριωδίες στο νησί «ηθικά ήταν λάθος, αλλά οι πράξεις αυτές των Γερμανών καλύπτονταν από τους νόμους».
Στο κρεσέντο της έπαρσής του, όταν ερωτάται για το ενδεχόμενο ακύρωσης του τίτλου του επίτιμου διδάκτορα (σ.σ. που του αποδόθηκε με μία εν κρυπτώ διαδικασία από το Πανεπιστήμιο Κρήτης), ο κ. Ρίχτερ φτάνει στο σημείο να συγκρίνει τον εαυτό του με τον Γερμανό αντιναζιστή συγγραφέα Τόμας Μαν και τους καθηγητές που ζητούν την ακύρωση του τίτλου του με τους... ναζί: «... θα είναι μεγάλη τιμή για μένα. Θα είμαι ο δεύτερος Γερμανός στον οποίο θα συμβεί. Ξέρετε ποιος είναι ο πρώτος; Ο Τόμας Μαν. Και μαντέψτε ποιοι του είχαν αφαιρέσει τον διδακτορικό τίτλο. Οι ναζί»λέει ο κ. Ρίχτερ.
Για το ίδιο θέμα πάντως ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης Ευριπίδης Στεφάνου διαψεύδει τον ισχυρισμό Ρίχτερ ότι του είχε στείλει επιστολή ζητώντας του να αποποιηθεί ο ίδιος τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα, δίνοντας μάλιστα στη δημοσιότητα όλη την τότε αλληλογραφία τους.
Ο κ. Στεφάνου σχολιάζει σκωπτικά την επιστημονική επάρκεια του κ. Ρίχτερ, διερωτώμενος αν διαχειρίζεται τις ιστορικές πηγές του με τον ίδιο τρόπο που διαχειρίζεται τη μεταξύ τους αλληλογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου